Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

H Eλλάδα μπορεί να καινοτομήσει σε εννέα τομείς

O Λάρι Κίλεϊ, πρόεδρος της συμβουλευτικής εταιρείας Doblin, αναζητεί τα μυστικά της καινοτομίας –το DNA της, όπως προτιμά να λέει– εδώ και 25 χρόνια και έχει καταλήξει ότι «η καινοτομία είναι παρόμοια με την ιατρική, καθώς ξεκινά με τη διάγνωση του προβλήματος: ποια είναι η κατάσταση, τι θέλουμε να βελτιώσουμε, ποιοι είναι οι στόχοι μας; Η καινοτομία είναι 20 φορές πιο πιθανό να επιτύχει αν έχουμε συγκεκριμένο στόχο». Στην ομιλία του στην TedX Academy στην Αθήνα, παρουσίασε τους τομείς όπου θεωρεί ότι η Ελλάδα μπορεί να καινοτομήσει: τον οικολογικό και ιστορικό τουρισμό, την ανάπτυξη γης, τα δίκτυα εμπορευμάτων και εκπαίδευσης, τις γεωργικές εξαγωγές, την παραγωγή ενέργειας και τις υβριδικές πόλεις. Οπως τονίζει στην «Κ», «ιστορικά, οι πιο πρόσφοροι καιροί για τις σημαντικότερες καινοτομίες δεν συνδέονται με επιτυχημένους, ευτυχισμένους ανθρώπους αλλά με εξαθλιωμένους. Υπάρχει ένα παλιό δημοφιλές κλισέ, ότι «η ανάγκη είναι η μητέρα της εφεύρεσης». Το ίδιο ισχύει και για την καινοτομία: Συνήθως όσοι καινοτομούν είναι εκείνοι που βλέπουν ότι τα πράγματα δεν λειτουργούν καλά και αποφασίζουν να φτιάξουν κάτι καινούργιο, ώστε να βελτιώσουν τη ζωή τους. Μιλώντας στους Ελληνες ηγέτες, προσπάθησα να δείξω ότι μπορούμε να καλλιεργήσουμε την καινοτομία, δημιουργώντας τις συνθήκες ώστε η θυμωμένη παρόρμηση να μετατραπεί σε πειθαρχημένη ικανότητα που θα μας επιτρέψει να μετατρέψουμε τη δυσκολία σε πλεονέκτημα».
Ποιες είναι αυτές οι συνθήκες; «Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό που χρειάζεται για την καινοτομία είναι η δημιουργικότητα, ή ό,τι αφορά μόνο επιστήμονες. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Η καινοτομία προκύπτει από ανθρώπους που προσπαθούν να απλοποιήσουν κάτι δύσκολο, οπουδήποτε και αν βρίσκεται κανείς: Αν είσαι σε ένα υπουργείο, μπορεί να σημαίνει την προώθηση της διαφάνειας, όπως η Σιγκαπούρη που προσφέρει ηλεκτρονικά υπηρεσίες προς πολίτες και επιχειρήσεις. Αυτή είναι μια συνθήκη που μπορεί να βοηθήσει ως καταλύτης την αλλαγή».
Μήπως όμως οι συνθήκες στην Ελλάδα λειτουργούν αποτρεπτικά, με τις περικοπές μισθών να εξαλείφουν κάθε κίνητρο; Αντιμετωπίζοντας μία συστημική πρόκληση του μεγέθους που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, δεν υπάρχει τρόπος να οδηγήσει κανείς τη χώρα σε μια νέα ευμάρεια. Το να αναγκάζεις όλους να δουλέψουν περισσότερο για λιγότερα δεν θα λύσει την κρίση. Ο μόνος τρόπος είναι να δημιουργήσει κανείς τις συνθήκες που θα κάνουν ευκολότερη την έναρξη επιχειρήσεων, ώστε να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να στηρίξουν νέους οικονομικούς κλάδους. Επίσης, η ενεργοποίηση των πολιτών σε μικρές ομάδες με κοινούς σκοπούς.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_29/10/2011_460951

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

«Πώς έφτιαξα την πρώτη μου επιχείρηση στην ηλικία των 14 ετών»

O Μπεν Κασνόκα έσκυψε να φτιάξει τις κάλτσες του, λίγο πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη. Κάτω από το βαρετό γκρίζο κοστούμι του, φορούσε ένα ζευγάρι με χρωματιστά ψάρια. Γιατί όχι; Είναι ένας τυπικός χαλαρός Καλιφορνέζος, που η επιτυχία δεν τον έχει κάνει σοβαροφανή. Αλλωστε, είναι μόλις 23 χρόνων. Και τόσο περιζήτητος, που ήρθε μέχρι την Αθήνα, να μας δώσει μια διάλεξη για τη νεανική επιχειρηματικότητα σε μια ημερίδα που οργάνωσε ο Σύνδεσμος Νέων Επιχειρηματιών Ελλάδος YoungLeaders, σε συνεργασία με το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το υπουργείο Παιδείας και άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς της επιχειρηματικότητας, καθώς και την αμερικανική πρεσβεία. Θα αναρωτιέται κανείς πώς κάποιος που είναι τόσο νέος, είναι σε θέση να γνωρίζει τόσο πολλά. Η απάντηση είναι απλή. Ο Κασνόκα έκανε την πρώτη του επιχειρηματική κίνηση σε ηλίκία μόλις 14 ετών.
Ηταν η εποχή που ανθούσαν τα dot.coms και εκείνος επωφελήθηκε από τις ευνοϊκές συνθήκες για να αρχίσει το δικό του site. Ακολούθησαν και άλλες σωστές επιλογές, με αποτέλεσμα σήμερα να ταξιδεύει σε διάφορα μέρη του κόσμου προωθώντας δύο βιβλία του, που μιλούν για την προσωπική ανέλιξη στο παγκοσμιοποιημένο σύμπαν. Επικοινωνιακός και άνετος, αλλά ταυτόχρονα μετρημένος, ο Κασνόκα μάς λέει λίγα πράγματα για την οικογένειά του. Οι Σλοβάκοι παππούδες του έφυγαν με τη μαζική μετανάστευση του 1920 και εγκαταστάθηκαν στο Νιου Τζέρσεϊ. Οι γονείς του αργότερα πήγαν στο Σαν Φρανσίσκο. Μας συστήνεται ως μέτριος μαθητής και φοιτητής που εγκατέλειψε τη φοίτηση στο κολέγιο. Τελικά τι ήταν αυτό που τον καθοδήγησε στη στοχευμένη πορεία του, ο χαρακτήρας ή το περιβάλλον; «Και τα δύο. Νομίζω ότι έπαιξαν ρόλο και οι γονείς υπό την έννοια ότι δεν με επιβράβευαν συνεχώς, ούτε με προωθούσαν επιθετικά, αλλά ποτέ δεν μου έβαλαν εμπόδια να σκέφτομαι ότι μπορώ να κάνω αυτά που ονειρεύομαι. Με βοήθησαν να είμαι ο εαυτός μου και να έχω ανεξαρτησία. Νομίζω ότι επίσης συνέβαλε το ότι μεγάλωσα σε μια κοσμοπολίτικη πόλη και σε μια χώρα που δίνει ευκαιρίες».
Η συζήτηση πηγαίνει στα πρώτα του επιχειρηματικά βήματα στην εφηβεία. «Πρώτα ασχολήθηκα με τους υπολογιστές και λίγο αργότερα κατάλαβα ότι με ενδιέφερε η πολιτική και η διακυβέρνηση. Οχι με την έννοια του πολιτεύεσθαι, αλλά με την έννοια των υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος στους πολίτες. Εμαθα πολλά πράγματα και στα δύο πεδία, ανταλλάσσοντας πληροφορίες στο Διαδίκτυο. Εφτιαξα λοιπόν μια ιστοσελίδα, στην οποία οι πολίτες έδιναν πληροφορίες για την ποιότητα των δημοτικών υπηρεσιών. Σιγά σιγά, έφτιαξα ένα σύστημα που αξιολογούσε τα παράπονα και τα προβλήματα των δημοτών σε πολλές περιοχές, δίνοντας στην πολιτεία μια εικόνα για το τι πάει στραβά. Ετσι υπήρξε μια αναβάθμιση στον τομέα του e-government, παρακάμπτοντας τη γραφειοκρατία».
Ο Κασνόκα τα πήγε τόσο καλά που έγραψε δύο βιβλία για τις εμπειρίες του και βραβεύτηκε για τις δραστηριότητές του. Πιστεύει ότι στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, χρειαζόμαστε ιδιαίτερη στρατηγική για να μπορέσουμε να επιτύχουμε επαγγελματικά: «Στις χώρες του δυτικού κόσμου, όταν είσαι καλός επαγγελματικά, θα κληθείς βαθμιαία να αντιμετωπίσεις μεγάλες αλλαγές καθώς ο κόσμος μεταμορφώνεται. Οι δεσμεύσεις που είχαν οι εργοδότες έναντι των εργαζομένων αλλά και το αντίστροφο δεν ισχύουν πια. Ολόκληροι οικονομικοί τομείς κερδίζουν ή χάνουν: ο Τύπος πέφτει στην Αμερική και την Ευρώπη, ανεβαίνει στην Ινδία και την Κίνα. Δεν έχει λοιπόν νόημα να κοιτάζει κανείς την καριέρα του σε στενά γεωγραφικά όρια, διότι τα δεδομένα αλλάζουν ταχύτατα».
Τι μας λένε λοιπόν τα βιβλία της self help καριέρας: «Να έχει κανείς ένα σχέδιο, να πιέζει από μόνος του τον εαυτό του για επανεκπαίδευση πριν αναγκαστεί να το κάνει, να είναι ευέλικτος στις επιλογές του, να μην περιμένει από την εταιρεία του ή την κυβέρνηση να αναδείξει τα ταλέντα και τις δεξιότητές του». Ωραία όλα αυτά για την Αμερική και ιδιαίτερα για την Καλιφόρνια, όπου λατρεύεται η καινοτομία και η νεανική ορμή. Τι γίνεται όμως με χώρες σαν την Ελλάδα, που αποτελεί νεκροταφείο ιδεών και σχεδίων: Ενας λόγος παραπάνω να εξερευνήσει κανείς τις δυνατότητές του, έξω από το στενό πλαίσιο, μας λέει με μια νότα αισιοδοξίας πριν επιστρέψει στο συνέδριο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_16/10/2011_459555